Hoe vakanties veel platleggen
Tijdens de meivakantie vertraagt alles, ook de economie. Veel kantoren draaien op halve kracht, leveringen worden uitgesteld en diverse instanties zijn slecht bereikbaar. In sectoren als horeca en bij musea is het juist extra druk, maar voor talloze andere bedrijven betekent de vakantieperiode vooral vertraging. Projecten worden on hold gezet, de productiviteit daalt en deadlines schuiven automatisch op. In feite start het werk in Nederland pas weer 6 mei. En ik ben nu al aan het vooruit werken om direct door te starten. Want in die twee maanden daarna moeten veel projecten van de grond worden getrokken en plannen gesmeed voor het najaar.
Kortom: de meivakantie creëert een tijdelijke ‘onderbrekingseconomie’. Maar: niet iedereen viert vakantie in mei. Veel mensen zonder schoolgaande kinderen werken gewoon door. Voor hen betekent de meivakantie vaak een periode van lege kantoren, uitgedunde agenda’s en ook beperkte samenwerking. Terwijl zij proberen door te werken, stuiten ze op gesloten deuren, afwezige collega's en verminderde bereikbaarheid van klanten en leveranciers. Ik zie in mijn gedachten tal van werkers die niemand aan de lijn krijgen, mailtjes die onbeantwoord worden en meetings die verschoven zijn. Voor sommigen is het frustrerend – het gevoel ‘vast te zitten’ in een vertraagd systeem, omdat ze juist werk willen verzetten. Anderen ervaren deze periode als een kans om in alle rust achterstallige taken weg te werken.
De impact op bedrijven en organisaties
Voor bedrijven betekent de meivakantie om e.e.a. in te plannen, te improviseren en te accepteren. Veel organisaties zetten een minimale bezetting in en communiceren actief dat zaken langer kunnen duren. Vakantie vraagt ook flexibiliteit van klanten én medewerkers. Kleine bedrijven hebben het extra zwaar: het afwezig zijn van een paar werknemers kan de hele bedrijfsvoering immers ontregelen.
Hoe kan jij als NGO op kansen inspelen deze periode. Kun je inzetten op meer bezoek, rondleidingen, lezingen? Is nu het moment om de media te benaderen? Of inderdaad werk weg te werken waar je nooit aan toe komt?
Hoeveel vakantie hebben mensen eigenlijk nodig?
Overigens : is vakantie luxe of noodzaak? Uit talloze onderzoeken blijkt dat mensen pas écht herstellen van werkstress na minstens een week aaneengesloten vakantie. Korte breaks helpen een beetje, maar een langere periode weg van werk blijkt essentieel voor diepe mentale en fysieke ontspanning. Ik sprak net iemand met een drukke agenda die de vakantie neemt voor contemplatie: reflecteren wat effectief is geweest en wat je in je werk kunt veranderen.
In Nederland hebben werknemers gemiddeld vier weken wettelijk vastgelegde vakantiedagen per jaar, aangevuld met feestdagen en soms extra's via de werkgever. We scoren in Nederland nog niet eens de hoogste. Toplanden voor veel vakantie zijn Iran, San Marino, Yemen, Spanje en Frankrijk. Weinig vakantie wordt daarentegen gegeven in de VS, China, Filipijnen en delen van Azië en Noord-Amerika.
En laten we eerlijk zijn. De meivakantie zegt ons: wij kunnen ons als samenleving veroorloven om op de pauzeknop te drukken. Vakantie staat ook voor economische welvaart. In gebieden waar mensen vooral in de informele sector werken – zoals in de landbouw of kleinschalige handel – is er simpelweg geen vangnet om wekenlang niet te werken. Vakantie is daar geen vanzelfsprekend recht, maar eerder een onbetaalbare luxe.
Zometeen is de vakantie afgelopen en lezen mensen die terugkomen deze blog. Vakantie levert vaak nieuwe ideeën op. Plan daarom juist in mei en juni brainstorms, strategiesessies, campagnedenksessies in! Benut die heldere geesten.
Enne… ik bereid die sessies wel voor in deze vakantieweken waar ik doorwerk.
Petra
